|
Заснавальнікам беларускага тэатра
|
Няўжо ён плакаць толькі ўмеў
Над лёсам вёскі беларускай?
Чаму баяцца ўкласьці сьмех
У
зараз бронзавыя
вусны?
Няўжо ён словы – вымаўляў,
А не казаў і супіў бровы?
Вучыць –
пачэсьней, чым іграць.
Але ігра –
на роднай мове.
Што зробіць плакальшчык?
Капеж.
Вясну стварае той, хто сьвеціць.
Камэдыянту плацяць менш,
Чым вою.
Толькі грошы – вецер.
Тых, што ўсьміхаюцца на боль,
Найболей цемрашал баіцца.
Адна шкадоба –
не любоў.
Радзімай трэба ганарыцца!
I нельга не любіць жыцьця!
Калі ж паперы стануць дымам,
Ад бронзы,
як ад забыцьця,
Ратуй сваіх сыноў,
Радзіма!
|
|
